เมื่อวายุเฮอริเคนฮาร์วีย์ทำลายเท็กซัสด้วยกันลุยเซียนาในฤดูร้อนปี 2560 ประกอบด้วยเพียง 17 ร้อยละของผู้อาศัยที่ครอบครองผลกระทบจากพายุส่วนมากมีประกันน้ำท่วมตัวเลือกนี้อาจให้ความรู้สึกที่มีเหตุผลแก่ผู้อาศัยมาเป็นเวลานานตามที่ความน่าจะเป็นประจำปีของน้ำท่วมดูเหมือนจักน้อย (ต่ำกว่า 1 เปอร์เซ็นต์)แต่ว่าผู้อยู่อาศัย 19;หนทางที่จะไม่จับจ่ายเบี้ยประกันรายปีเช่นเล็กน้อยในที่สุดค่าใช้จ่าย $ 1.2 โพกผ้าล้านในความช่วยเหลือขนมจากภัยพิบัติของรัฐบาลกลาง

พอให้ได้ผลลัพธ์ที่เหนือกว่านี้นักค้นคว้าสามมนุช 14 Shereen Chaudhry จาก Chicago Booth19, Michael Hand ของ US Forest Service19 และHoward Kunreuther14 ขนมจาก University of Pennsylvania19 ได้ตรวจสอบว่าผู้กำหนดนโยบายสามารถสื่อสารกับผู้ซื้อได้ยังไงในร่างที่น่าสนใจยิ่งขึ้นความเสี่ยงที่แท้จริงของรูปการณ์ที่มีขนาดใหญ่ แต่ไม่ธรรมดา

ขบวนการหนึ่งแห่งหนนักวิจัยวิเคราะห์นั้นใช้เวลานานกระทั่งเทคนิคแห่งเรียกตวาด คร่อมความกว้างคร่อม ประกันลดหย่อน ภาษี 10/1พูดถึงโอกาสอันควรที่จะเกิดน้ำท่วม 1 เปอร์เซ็นต์ที่ปีไรก็ตามอัตราต่อนัดต่อแนงเหล่านั้นในขณะที่ไม่เป็นอันตรายรายปีแปลดำรงฐานะโอกาส 26 ร้อยละของงานเกิดน้ำหลากอย่างน้อยหนึ่งครั้งในรอบ 30 พรรษาซึ่งเป็นชีพของการจำนองทั่วไป

เพื่อที่จะทดสอบความกระทบกระเทือนของงานถ่ายคร่อมการตัดสินใจทำให้นักค้นคว้าสร้างการทดลองตกครั้งโดยมีผู้เข้าร่วม 1,200 จรด 2,900 คนในการทดลองทั้งหมดผู้เข้าร่วมได้รับเลือกเฟ้นระหว่างการจับจ่ายค่าธรรมเนียมตงิดๆ (เบี้ยประกัน) หรือลองดูต่อการสูญเสียที่มากขึ้นแต่จะประกอบด้วยความน่าจะเป็นถดถอยเพียง 1 เปอร์เซ็นต์

เมื่อผู้เข้าร่วมมองเห็นความน่าจะเป็นแห่งสะสมพวกเขาจะพบกับน้ำหลากในโปร่งใสช่วงเวลาแทนที่จะต้องคดีน่าจะเป็นที่พวกเขาจะได้มาสัมผัสกับสิ่งเอ็ดในเวลาอันสั้นนี่เป็นความแน่ๆเมื่อเครื่องหมายวงเล็บรองรับการเสี่ยงจากอุทกภัยถูกขยายเป็น 200 ปี (ความเสี่ยงร้อยละ 87) หรือแม้แต่แทบ 10 พรรษา (ความเสี่ยงร้อยละ 10)จำนวนเหล่านี้ทับแน่นจรด้วยอวัยวะภายในมากกว่าความเสี่ยง 1% ต่อปีที่นำเสนอ เก่าแก่

เอฟเฟกต์ของการถ่ายคร่อมแบบคร่าวๆก็อีกต่างหากเผชิญอยู่กับการตอบรับในแหล่งหล้าแห่งความจริงขนมจากการศึกษาก่อนหน้านี้มากข้อเสนอแนะว่าครั้นเวลาผ่านจรผู้คนมีการเสี่ยงโดยการพึ่งพิงประสบการณ์ของตนเองเป็นหลักเมื่อเจ้าของบ้านตัดสินใจว่าพวกเขาควรจะซื้อยืนยันน้ำท่วมในแต่ละชันษาทางเลือกของพวกเขาจะได้รับการเสริมด้วยว่าลำธารได้เพิ่มขึ้นในความทรงจำล่าสุดหรือไม่ยิ่งปีสถานที่ไม่มีน้ำท่วมก็บริบูรณ์ทำให้เจ้าของบ้านดุรงค์กลายเป็นมากขึ้นแต่ Chaudhry, Hand และ Kunreuther ตั้งข้อสังเกตว่าเมื่อเขาทั้งหลาย [นักวิจัย] ครอบคลุมการเสี่ยงผู้คนจำนวนมากยังคงจับจ่ายประกันอุทกภัยต่อไปและในขณะที่ความปรารถนาโดยรวมสำหรับการลดลงของเบี้ยประกันเพิ่มพูน แต่สัดส่วนแห่งหนได้รับจากงานถ่ายคร่อมในวงกว้างยังคงประกอบด้วยอยู่

การโยกย้ายคร่อมคร่อมแบบกว้าง ๆ ไม่น่าจักเปลี่ยนผู้บริโภค 19;ความประพฤติมากนักเว้นแต่ว่าความน่าจะเป็นที่สะสมได้มาของเหตุการณ์หนึ่ง ๆ นั้นมีขนาดใหญ่ควรจะคว้ากรอมได้นักวิจัยรับรู้อันที่จริงการทดลองหนึ่งส่อว่าหากการเสี่ยงของการก่อกำเนิดน้ำท่วมเป็น 1 เปอร์เซ็นต์ต่อปีก็สมรรถช่วยให้แสดงว่าต้องคดีเสี่ยง 10 ร้อยละของน้ำท่วมในที่ช่วง 10 ปีอย่างไรก็ตามหากความเสี่ยงต่อปีเช่น 0.1 เปอร์เซ็นต์แสดงว่าความเสี่ยง 1 ร้อยละในช่วงทศวรรษอาจจะไม่เพียงพอผู้ประกันตนอาจเรียกร้องพิจารณายืดเวลาออกลูกไปอีกและบอกว่ามีโอกาส 18 ร้อยละของน้ำท่วมหนึ่งครั้งหรือยิ่งกว่า 200 ปี

นักวิจัยยังยอมรับข้อ ขีดคั่น ของการสอนความเสี่ยงและข้อมูลออกที่ตามมาในยุคของการเปลี่ยนแปลงลมฟ้าอากาศ1C; ถ้าผู้คนเชื่อว่าเหตุการณ์ในชีวิตจริงมีการเปลี่ยนแปลงด้วยกันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา 1D;พวกเขาเขียน 1C พวกเขาอาจจะวางน้ำหนักลดน้อยลงในข้อมูลความเป็นไปได้แบบอธิบาย 1D